Ταξίδι στο χρόνο αλλά και στο σήμερα

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ

Η Δημητσάνα, η όμορφη αυτή ιστορική κωμόπολη, γνωστή ήδη από τον δέκατο αιώνα, χτισμένη πάνω στην αρχαία Τεύθιδα, οικισμός διατηρητέος και γεμάτος μνήμες, ιστορία και μύθους, απλώνεται αμφιθεατρικά χτισμένη πάνω σε δυο αντικριστούς λόφους, πάνω από το φαράγγι του Λούσιου ποταμού.

Είναι ολόκληρη ένα ζωντανό μουσείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, με τα ωραία πετρόκτιστα κτίρια της, τα φιδωτά κατηφορικά δρομάκια της, τα γεφύρια και τις νεροτριβές της, ένα μουσείο ιστορίας με τα πάλαια μοναστήρια της, τα βυζαντινά και εκκλησιαστικά ιερά κειμήλια, την βιβλιοθήκη της με τα σπάνια έγγραφα και κώδικες, τους μπαρουτόμυλους και το μουσείο υδροκίνησης, τις αρχαιολογικές και λαογραφικές συλλογές της.

Φυσικό κάλλος, αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα, η πέτρα και το νερό, η ιστορία της αρχαίας, βυζαντινής και νεώτερης Ελλάδας, η σημερινή άριστη διαχείριση του ιστορικού και καλλιτεχνικού πλούτου της κωμόπολης, όπως και η άρτια τουριστική υποδομή, καθιστούν την Δημητσάνα εξαιρετικό προορισμό περιήγησης και ταξιδιών.

ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ

Επιβλητικά πυργόσπιτα με τοξωτά υπέρθυρα, πέτρινα καλντερίμια που ανηφορίζουν περνώντας κάτω από τις καμάρες ( θυμίζουν τα βυζαντινά «διαβατικά» ) των σπιτιών και χάνονται μέσα στις καρυδιές και τις κερασιές, κεφαλόβρυσα στη σκιά αιωνόβιων πλατάνων και μια ζωντανή πλατεία γεμάτη καφενεία και ταβέρνες συνθέτουν ένα από τα ομορφότερα χωριά της Αρκαδίας. Η Στεμνίτσα αποτελεί δημοφιλή βάση διαμονής στην περιοχή (με ωραίους ξενώνες) αλλά και κλασική στάση για βόλτα στα σοκάκια με τα υπέροχα σπίτια και για φαγητό ή γλυκό στην πλατεία (η Στεμνίτσα φημίζεται για τα μυγδαλάτα της). Η σχολή αργυροχρυσοχοΐας, που στεγάζεται σ’ ένα επιβλητικό πέτρινο κτίριο στο κέντρο του χωριού, συνεχίζει την παραδοσιακή τέχνη – οι Στεμνιτσιώτες ήταν διάσημοι για τις επιδόσεις τους στη μεταλλουργία και οι καμπάνες ορισμένων από τις πιο φημισμένες εκκλησίες των παραδουνάβιων χωρών λέγεται ότι φτιάχτηκαν από τα χέρια τους. Εξ ου και τα εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας που διαθέτει το χωριό, όπου μπορείτε να αγοράσετε χειροποίητα κοσμήματα αλλά και αντίγραφα σπάνιων νομισμάτων. Εκτός από τον κεντρικό δρόμο με τα εντυπωσιακά πυργόσπιτα (όπως αυτό του Ροϊλού), η συνοικία Παλαμηδέικα, το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί στη Μάνα του Νερού (την πηγή ύδρευσης του χωριού), η πλαγιά της Πέρα Μεριάς, γεμάτη αμυγδαλιές και κυπαρίσσια, το Αεράκι, απ’ όπου απολαμβάνετε υπέροχο ηλιοβασίλεμα στο Ιόνιο και στα βουνά της Ζακύνθου, καθώς και το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής με το νερόμυλο του Τσαγκούρου είναι ορισμένες προτάσεις για κοντινούς περιπάτους.

Βυτίνα

Ίσως το πιο ζωντανό (εδώ που τα λέμε και η Δημητσάνα δεν πάει πίσω…) και τουριστικά αναπτυγμένο κεφαλοχώρι του Μαινάλου, 38 χλμ. βορειοδυτικά της Τρίπολης, και μια από τις δημοφιλέστερες βάσεις για σκι ή εξορμήσεις στην ορεινή Αρκαδία. Στα δρομάκια του χωριού, όπου κυριαρχούν τα σπίτια από ντόπιο μαύρο μάρμαρο ( πολλά από τα οποία αγοράστηκαν και αναστυλώθηκαν τη δεκαετία του ’90 από επώνυμους Αθηναίους ), και γύρω από την πλατεία θα βρείτε καλές ταβέρνες, café -μπαράκια και μαγαζιά με ξυλόγλυπτα και τοπικά προϊόντα (κυρίως τυροκομικά και ζυμαρικά). Από τα πιο δημοφιλή σημεία για περίπατο ο ρομαντικός Δρόμος της Αγάπης, ανάμεσα στις δεντροστοιχίες. Στρατηγικά τοποθετημένη, η Βυτίνα συνδυάζει εύκολη πρόσβαση στο χιονοδρομικό, αλλά και στα χωριά του Μαινάλου και της Γορτυνίας, όπως η Στεμνίτσα, η Δημητσάνα και τα Λαγκάδια. 

Πότε να πάτε

Αν και η high season διαρκεί από το φθινόπωρο ως την άνοιξη, το καλοκαίρι στα αρκαδικά βουνά έχει άλλη χάρη και συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερους πιστούς.

Στην πραγματικότητα, όλο το χρόνο έχει τη χάρη της. Ζωντανή ατμόσφαιρα και χιόνι το χειμώνα, ηρεμία και περιηγητές που κάνουν το γύρο της Πελοποννήσου το καλοκαίρι.